De band met je landgoed als je er niet woont.
Welke band ervaren eigenaren en hun familie met hun landgoed? Die band is immers essentieel voor het voortbestaan van dat landgoed: waar doe je het anders allemaal voor? Dat geldt zeker ook voor de opvolgers.
Het IJsselmeer met acht hectare grond om daarmee een geheel nieuw landgoed te ontwikkelen, De Buterkamp.
Wat was de drijfveer om samen met jouw echtgenote het landgoed te stichten en te houden? “Omdat wij beiden zijn opgegroeid in deze streek voelen we een sterke binding met de omgeving,” zegt Mr. Jeroen van Wassenaer, redacteur De Landeigenaar.
De redactie van De Landeigenaar legde deze vraag voor aan twee mede-eigenaren van een landgoed. Edze Westra, 35 jaar en woonachtig in het Friese Oudemirdum, is zelfstandig ondernemer als toeleverancier in de agrarische sector en fondsbeheerder. Samen met zijn vrouw Rianne verwierf hij twee jaar geleden een oud boerderijtje aan de natuur en de agrarische sector om ons heen. Daarnaast zien wij beiden dat het in de landbouw anders kan, en dat willen we in de vorm van een nieuw landgoed gaan bewijzen. Er is mijn vrouw en mij dan ook alles aan gelegen om het landgoed in stand te houden zoals het bedoeld is. Alles in harmonie met een levendig platteland, werkgelegenheid, een gezonde natuur en toekomst voor de jonge landbouwers, onder andere via een korte keten van rundvleesproductie en een real-time videoverbinding tussen stal en slagerswinkel. Bovendien met gebruik van vaste stalmest om de natuur en weidevogels te stimuleren en met dagbesteding voor hulpbehoevenden die dankzij hun vele omgang met de dieren hun stress kunnen verminderen. Bij de inrichting betrekken we ecologen en landschapsarchitecten.
Jouw familie heeft een sterke agrarische achtergrond. Wat vindt je familie ervan? “Mijn familie vindt het heel bijzonder wat wij momenteel ontwikkelen. Vanuit hun agrarische achtergrond ligt het ontwikkelen van een landgoed wellicht minder voor de hand. Toch steunen ze het initiatief van harte en zien ze met hoeveel plezier en passie wij aan ons eigen landgoed werken. De bouw is momenteel in volle gang en we hopen 1 december de eerste dieren te kunnen verwelkomen. In 2023 kunnen we dan de verdere inrichting van het geheel vormgeven en ook bezoekers verwelkomen op ons landgoed. We kunnen niet wachten.”
Hebben jullie al gedachten over toekomstige opvolging? “We hebben (nog) geen kinderen. Voor ons is een overdracht dus nog erg ver weg. Qua gevoel was het eigenlijk logischer geweest dat wij nu rond deze leeftijd een landgoed, of iets wat daarop lijkt, zouden erven van ouders. Wij streven nu naar een landgoed waarvoor ook straks een goed verdienmodel bestaat.”
Vind je dat je op het landgoed moet wonen en ervan moet leren om het goed te kunnen bestieren? “Een landgoed moet je passie zijn, je moet er je rust vinden, er met hart en ziel voor gaan. Of je er nou woont of niet, dat maakt niet veel verschil, denk ik. Wel moet er een positieve exploitatie mogelijk zijn, anders wordt het al snel een last, met als gevolg dat de passie verdwijnt en de last blijft.”
Ook eigenaar Hendrik-Jan Overmeer van Landgoed de Lookerhof legde onze vragen voor, en hij was bereid om zijn visie met ons te delen. Overmeer is 36 jaar en geboren in Naarden. Hij is ‘foundïng team member’ van Deedmob, een online platform voor vrijwilligerswerk in Amsterdam en persoonlijk sterk actief in vrijwilligerswerk, waaronder kerkelijk werk. Via zijn moeder bezit de familie sinds drie generaties het landgoed in Twente, waar zijn moeder ook geboren is en nu weer woont. Hij zelf woont met zijn echtgenote in Amsterdam.
Welke plaats neemt De Lookerhof in jouw persoonlijke leven in? “Zodra de kinderen, mijn zusje en ik, uit huis waren, zijn mijn ouders weer naar het landgoed teruggekeerd om mijn grootmoeder daar te kunnen verzorgen. Wij bleven in de Randstad voor opleiding, werk en ons gezinsleven. Hoewel ik sinds het overlijden van mijn grootmoeder en vervolgens mijn vader, het landgoed samen met mijn moeder beheer, heeft ook mijn zusje tijdens corona beseft hoe fijn het is om een landgoed te hebben. Ook mijn echtgenote en ik beseffen meer en meer hoe waardevol het landgoed is in ons leven. Zeker vanuit Amsterdam, waar voor elke winkelkassa standaard tientallen mensen voor je in de rij staan, terwijl dat in Twente gelukkig toch nog wel anders is. Ik zelf ben echt gepassioneerd geraakt door bosbeheer en de contacten met de lokale verenigingen die op het landgoed actief zijn. Ik ontwikkel ook plannen voor verduurzaming, bijvoorbeeld via isolatie.
“Er moet een positieve exploitatie mogelijk zijn, anders wordt het al snel een last.”